Wie durft de schat op te graven?

Ken je de Pirates of the Caraïben? De geweldige avonturen van Jack Sparrow die met grote vindingrijkheid in allerlei coalities de begraven schat blijft zoeken en deze uiteindelijk ook vindt.

Over woeste zeeën, achterna gezeten door de zeemachten, in de weg gezeten door de Vliegende Hollander, een verbond smedend met de andere piratenkapiteins. Steeds terugvallend op zijn trouwe bemanning die ook steeds slimmer wordt.. Hoewel dat is laatste is soms de vraag. Opgezweept door de jonge kapitein William Turner die oprecht zijn doel najaagt. Inspriratiebron voor onze Jack.

“Jack geeft nooit op. Hij kent de schat en is vastbesloten deze op te graven.”

Wat nu, wanneer we weten dat er een dergelijke schat begraven ligt in onze bouwsector? Een schat waarover we gehoord hebben, beetje van geproefd hebben. Waar we van gehoord hebben dat deze schat in andere sectoren veel rijkdom en plezier heeft gebracht. Waar enkelen al een stukje van gevonden hebben.

En toch? Toch durven we in de bouwsector deze schat niet te zoeken en op te graven. Hoe vreemd is dat? Je weet dat wanneer je de woeste zee hebt overgevaren, stormen hebt getrotseerd en verschillende gebieden hebt bezocht dat je de schat gaat vinden. Je weet zelfs waar je naar zoekt. En toch?

We varen liever langs de ‘veilige’ kustlijn (die vol kliffen zit met allerlei piraten) dan dat we het ruime sop durven te kiezen. Waarom? Misschien wel omdat we ons toch geen voorstelling kunnen maken dat de schat zo groot is, dat de kapitein geen nieuwe koers durft te bepalen, dat we te vaak wisselen van bemanning en de partners elkaar niet vertrouwen, dat we onze vaardigheden niet willen ontwikkelen en trainen om hogere golven te trotseren, omdat we ons kompas niet vertrouwen, omdat ons schip verkeerd geladen is, omdat we geen gids hebben die de wateren al een keer verkend heeft…. En in deze tijd… misschien wel omdat de piraten in hun havens van weelde thuis zitten en de kustwateren rustig zijn.

Over welke schat ik het heb? De supply chain schat.

De weg naar lagere kosten, meer plezier, hogere opbrengsten, betere klantwaarde, hogere voorspelbaarheid voor iedereen in de keten.

We zijn uit de crisis. Je zou verwachten dat we allen hiervan geleerd hebben en dat we bereid zijn nieuwe wegen in te slaan. Niet alleen vanuit technische digitale informatie-impulsen en de honger naar rendement. Maar ook vanuit de blik naar buiten, naar andere sectoren, naar dynamieken op de arbeidsmarkt met het tekort aan capaciteit en de snelheid van innovatie waar de opdrachtgevers om vragen.

De supply chain aanpak kent vele twijfels. Waar moeten we naar toe? Wat is een haalbaar resultaat in kostenreductie in hoeveel jaar? Hoe moeten we daar komen? Waar beginnen we? Moet iedereen in de keten? Is een keten genoeg voor de organisatie? Wie kunnen wij vertrouwen en vertrouwen ze ons wel? Hoe moeten we daar leiding aan geven en wat betekent dat voor bestaande rollen? Hoe geeft iedereen open informatie. Hoe verdelen we de voordelen? Hoe blijven we bij elkaar? Hoe vernieuwen we eventueel een gedeelte van de bemanning? Waar kijken we naar bij selectie? Is het wel de moeite waard? Is een simpele inkoop niet veel handiger? Hoe vertalen we dit in contracten?

We kiezen dus liever voor de bekende kustwateren. Maar wat blijkt. Deze kustwateren lijken rustig maar brengen niet de grote schat. Is dat erg? Ja dat is erg. Het is eigenlijk iets dat we ons niet meer kunnen veroorloven in de bouwsector. Er staat een grote olifant in de kamer maar we zien deze niet of we willen hem niet zien. Daarnaast zullen de piraten weer van wal steken wanneer de weelde in de havens opdroogt. Het oude liedje zal terugkeren wanneer we niets leren en durven.

Supply chain vraagt om lef, doorzettingsvermogen, visie, training en professionaliteit. Prachtig toch! Wie begint met dit traject zal tot de ontdekking komen dat de ontwikkeling van de gehele organisatie een enorme impuls krijgt. Kritische vragen worden gesteld en vanzelfsprekendheden worden in twijfel getrokken. Maar organisaties krijgen er ontzettend veel voor terug. De know how die met alle partners wordt gedeeld en progressief ontwikkeld. De spiegel die partners elkaar geven. Niet alleen projectgebonden maar ook projectongebonden. De dagelijkse wervelwind maakt plaats voor een stabiele koers. Alle lagen in het bedrijf worden betrokken bij een gemeenschappelijk doel. Continuïteit en langere termijn nemen de plaats in voor ad hoc beslissingen. Medewerkers worden uitgedaagd, maar vooral verbonden met elkaar. Boeien en binden krijgt ook hier een belangrijke impuls. Partners lopen niet weg op de projecten, met minder capaciteit toch samen meer doen. In goede en slechte tijden.

Deze schat ligt al te lang te wachten. Enkele weten deze te vinden. Laten we Jack Sparrow en William Turner zijn!

E2i, gids in het bouwen van uw supply chain.